ῥαντήριος

ῥαντίζω

ῥάντισμα
ῥαντίζω :
1 asperger, NT. Hebr. 9, 13, 19, 21 ; au pass. Ath. 521a; Spt. Lev. 6, 27, etc. ||
2 p. suite, purifier, Spt. Ps. 51, 7 ; NT. Hebr. 10, 22 ||
E Pf. pass. ῥεράντισμαι, NT. l. c.
Étym. ῥαντός.