ῥανίς

ῥαντήρ

ῥαντήριος
ῥαντήρ, ῆρος, adj. m. qui arrose Naz. 3, 659 a Migne ; κανθός, Nic. Th. 673, le coin de l’œil d’où coulent les larmes.
Étym. ῥαίνω.