ῥαπήϊον

ῥαπίζω

ῥαπίς
ῥαπίζω [] (impf. ἐρράπιζον, f. ῥαπίσω, ao. ἐρράπισα, pf. inus. ; pass. ao. ἐρραπίσθην, pf. ῥεράπισμαι)
1 frapper avec une baguette ou un bâton, acc. Anacr. 29, 2 ; Hdt. 7, 35, 223 ; Dém. 787, 23 ; au pass. Anacr. 166 ; Hdt. 8, 59 ||
2 postér. frapper en gén., particul. frapper à la figure, au sens de l’att. ἐπὶ κόρρης πατάξαι, Plut. M. 713c ; A. Tat. 2, 24 ; NT. Matth. 5, 22 ; différ. de κολαφίζειν, NT. Matth. 26, 67 ||
3 p. ext. battre (l’air) Arstt. An. 2, 8, 3 ; au pass. Arstt. Meteor. 2, 8, 33, etc.
Étym. ῥαπίς.