ῥαθάμιγξ

ῥαθαμίζω

ῥαθαπυγίζω
ῥαθαμίζω [ᾰᾰ] jaillir sur, éclabousser, Opp. H. 5, 657 ; Nonn. D. 6, 256.
Étym. ῥαθάμιγξ.