ῥέκτειρα

ῥεκτήρ

ῥεκτήριος
ῥεκτήρ, ῆρος, adj. m. :
1 qui fait, qui accomplit, gén. Hés. O. 189 ; Clém. 313 ||
2 qui travaille, gén. Man. 1, 297.
Étym. ῥέζω.