Ῥίγϐασος

ῥιγεδανός

ῥιγέω-ῶ
ῥιγεδανός, ή, όν [ῑᾰ] qui fait frissonner, Anth. 9, 384 ; fig. qui fait frissonner de crainte, qui inspire l’horreur, Il. 19, 325 ; A. Rh. 4, 1343 ; Opp. H. 5, 37.
Étym. ῥῖγος.