ῥῖψαι

ῥίψασπις

ῥιψαύχην
ῥίψ·ασπις, ιδος (ὁ, ) [ῐδ] lâche qui jette son bouclier pour s’enfuir, Ar. Nub. 353, Pax 1186 ; Plat. Leg. 944b.
Étym. ῥίπτω, ἀσπίς ; cf. σῶσπις.