ῥυμός

ῥυμοτομέω-ῶ

ῥυμοτομία
ῥυμο·τομέω-ῶ [ῡ] (part. pf. pass. ἐρρυμοτομημένος) diviser en rues, en quartiers, Str. 565 ; DS. 17, 52 ; Jos. B.J. 3, 5, 2.
Étym. ῥύμη, -τομος de τέμνω.