ῥυσίδιφρος

ῥυσίκοσμος

ῥύσιμον
ῥυσί·κοσμος, ος, ον [ῠ irrég., ῐ ] qui sauve le monde, J. Géom. H. in Virg. 4, p. 868.
Étym. ῥύομαι, κόσμος.