ῥητήρ

ῥητίνη

ῥητινίζω
ῥητίνη, ης (ἡ) [ῑ] résine, Hpc. Art. 829 ; Arstt. H.A. 9, 20 ; Th. H.P. 9, 2, 1, etc. ; Nic. Al. 300, 567.
Étym. cf. lat. resina.