Ῥηξίμαχος

ῥηξίνοος-ους

ῥῆξις
ῥηξί·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν [ῐ ] qui brise l’esprit ou l’intelligence, Anth. 9, 524, 18.
Étym. ῥήγνυμι, νόος.