σαπρόκνημος

σαπρόπλουτος

σαπρός
σαπρό·πλουτος, ος, ον [ᾰ] riche d’une manière sordide (sel. d’autres, σατραπόπλουτος, riche comme un satrape) Antiph. (Com. fr. 3, 131).
Étym. σαπρός, πλοῦτος.