σαρκίνως

σαρκίον

σαρκοϐλαστάνω
σαρκίον, ου (τὸ) petit morceau de chair ou de viande, Hpc. Aph. 1252 ; Arstt. H.A. 2, 11, 8, etc. ; Diph. (Com. fr. 4, 380).
Étym. σάρξ.