Σάρος

σαρόω-ῶ

Σαρπηδόνιος
σαρόω-ῶ [ᾰ] balayer, acc. NT. Luc. 15, 8 ; Artém. 2, 33 ; au pass. NT. Matth. 12, 44, etc. ; fig. Lyc. 389.
Étym. σάρος.