Σατιλαῖοι

σατίνη

Σατιφέρνης
σατίνη, ης (ἡ) [ᾰῐ]
1 char de combat, Hh. Ven. 13 ; Eur. Hel. 1311 ||
2 p. ext. char, chariot, Anacr. 21, 12 ||
E Gén. pl. ion. σατινέων, Anacr. l. c.