σχέμεν

σχενδύλη

σχενδύλιον
σχενδύλη, mieux que σχένδυλα, ης (ἡ) [ῡ] sorte de tenaille de charpentier, Anth. 11, 203 ||
E Dans une inscr. att. de 329 av. J.-C. ; v. Meisterh. p. 94, 6.
Étym. σχεῖν.