σχῖνος

σχινοτρώκτης

σχίσις
σχινο·τρώκτης, ου (ὁ) [ῑ] qui se blanchit les dents en mâchant du bois de lentisque ou avec un cure-dents en bois de lentisque, Luc. Lex. 12 ; Zénob. 5, 96.
Étym. σχῖνος, τρώγω.