σέϐασις

σέϐασμα

σεϐάσμιος
σέϐασμα, ατος (τὸ)
1 pass. objet d’adoration ou de vénération, DH. 1, 30 ; NT. Ap. 17, 23 ; Clém. 696 ||
2 act. culte, DH. 5, 1 ; Clém. 829.
Étym. σεϐάζομαι.