σεισμός
σεισμώδηςσεισμός, οῦ
(ὁ) ébranlement, commotion, Plat. Phil. 33e, Leg. 790e, etc. ; σ. γῆς, Eur. H.f. 862 ; Thc. 3, 87 ; σ. χθονός, Eur. I.T. 1166 ; ou simpl. σεισμός,
Hdt. 4, 28,
etc. ; Thc.
1, 23 ; Soph.
O.C. 95 ;
Ar. Eccl.
791, etc.
tremblement de terre.
Étym.
σείω.