σέλα

σελαγέω-ῶ

σελαγίζω
σελαγέω-ῶ [ᾰ]
I tr.
1 faire briller, d’où au pass. briller, Eur. El. 714 ; Ar. Nub. 285, 604 ||
2 brûler, au pass. Ar. Ach. 924, 925 ||
II intr. briller, Opp. C. 1, 210, etc. ||
E Part. prés. ion. σελαγεῦντα, Opp. C. 1, 210.