σελασφόρος

σελασ·φόρος, ος, ον, qui porte la lumière, Eschl. Eum. 1022 ; Nonn. D. 8, 341 ; Orph. H. 4, 5 ; ép. d’Artémis, Paus. 1, 31, 4 (cf. πυρφόρος); fig. Nonn. D. 7, 157 ; Christod. Ecphr. 362.