σεληνίς

σεληνίτης

σεληνῖτις
σεληνίτης, ου [ῑ] adj. m. :
1 de la lune : λίθος, Diosc. 5, 159, sélénite, minéral appelé aussi ἀφροσέληνον ||
2 habitant de la lune, Luc. V.H. 1, 18.
Étym. σελήνη.