σέμελος

σεμίδαλις

σεμιδαλίτης ἄρτος
σεμίδαλις, εως () [ῐᾱ] fleur de la farine du froment, Hpc. 356, 28 ; 405, 39 ; Ar. fr. 364 Dind. ||
E Gén. σεμιδάλεος, Archestr. (Ath. 112b) ; σεμιδάλιδος, Stratt. (Com. fr. 2, 764); acc. σεμίδαλιν, Hermipp. et Mén. (Com. fr. 2, 408 ; 4, 222).
Étym. cf. lat. simila, similago.