σεμίδαλις
σεμιδαλίτης ἄρτοςσεμίδαλις, εως
(ἡ) [ῐᾱ] fleur
de la farine du froment, Hpc. 356, 28 ; 405, 39 ;
Ar. fr. 364
Dind. ||
E Gén. σεμιδάλεος,
Archestr. (Ath.
112b) ;
σεμιδάλιδος, Stratt. (Com. fr.
2, 764); acc.
σεμίδαλιν, Hermipp. et Mén. (Com. fr. 2, 408 ; 4, 222).
Étym.
cf. lat.
simila, similago.