σιαγονίτης μῦς

σιαγών

σιαλενδρίς
σιαγών, όνος (ἡ) [ᾱ] mâchoire, p. ext. joue, Hpc. Epid. 3, 1096 ; Soph. fr. 114 ; Ar. fr. 278 Dind. ; Arstt. P.A. 3, 7, 4, etc. ||
E Ion. σιηγών, Hpc. l. c.