σίϐυλλα
σιϐυλλαίνωσίϐυλλα, ης
(ἡ) [ῐ]
sibylle, prophétesse, Ar. Pax 1095, 1116 ;
Plat. Phædr.
244b,
etc. ||
E Dans une inscr. att. σίϐιλλα (non σίϐυλλα) CIA. 2, 835, c-l, 54
(320/317 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 24, § 13, 10.
Étym.
cf. σοφός,
lat. sapiens.