σιδηρουργεῖον

σιδηρουργός

σιδηροῦς
σιδηρουργός, οῦ (ὁ) [ῐ] qui travaille le fer, serrurier, forgeron, taillandier, Th. H.P. 4, 8, 5.
Étym. σίδηρος, ἔργον.