Σιϐύρτιος

σῖγα

σιγά
σῖγα [ῑᾰ] adv. :
1 en silence, Soph. Ph. 258, El. 1236, etc. ; Ar. Ach. 59, etc. ; σῖγα, Eschl. Ag. 1344, silence ! ||
2 silencieusement, doucement, sans bruit, Eschl. Ag. 449 ; Soph. Ant. 700, etc.
Étym. σιγή.