σιγᾷ

σιγάζω

σιγαλέος
σιγάζω [ῑ] faire taire, acc. Xén. An. 6, 1, 32 ; Opp. C. 3, 286 ||
E Act. seul. prés. et ao. ἐσίγασα [γᾰ] DC. 64, 14 ; pass. ao. ἐσιγάσθην, DC. 39, 34.
Étym. σιγή.