σιγηλός, ή, όν
[
ῑ]
1 silencieux, taciturne,
Hpc. Acut.
395 ; Soph.
Ph. 741,
etc. ; Eur.
Bacch. 1049 ;
en parl. d’animaux, Arstt. H.A. 1, 1, 29 ||
2 dont on ne parle pas,
obscur, Zénod. (Stob. Fl. 2, 12) ||
E Dor. σιγαλός, ά, όν
[ῑᾱ] Pd.
P. 9,
163.
Étym.
σιγή.