σιναπέλαιον

σίναπι

σιναπίδιον
σίναπι, εως (τὸ) [ῐᾱῐ] sénevé, d’où moutarde, Anaxipp. (Com. fr. 4, 460); NT. Matth. 13, 31 ; Marc. 4, 31, etc. ||
E Les Att. emploient de préférence νᾶπυ, v. Ath. 367a.
Étym. pré-grec ; cf. σίναπυ, σίνηπι, σίνηπυ.