σίνομαι

σίνος

σινόω-ῶ
σίνος, εος-ους (τὸ) []
1 lésion, Hpc. 759a ; au plur. Hpc. Acut. 393, etc. ||
2 fig. dommage, d’où ruine, malheur, infortune, Eschl. Ag. 388, 734 ; Hdt. 8, 65 ; Arstt. H.A. 5, 15, 20 ; Th. C.P. 2, 7, 5 ||
3 vice de fabrication ou de forge d’un métal, Phil. byz. ||
E [σῑ] Nic. Al. 231.
Étym. σίνω.