σίνος
σινόω-ῶσίνος, εος-ους
(τὸ) [ῐ]
1 lésion, Hpc. 759a ; au plur. Hpc. Acut. 393, etc. ||
2 fig. dommage, d’où ruine,
malheur, infortune, Eschl. Ag. 388, 734 ;
Hdt. 8, 65 ;
Arstt. H.A.
5, 15, 20 ; Th.
C.P. 2, 7, 5
||
3 vice de fabrication
ou de forge d’un métal, Phil. byz. ||
E [σῑ] Nic. Al. 231.
Étym.
σίνω.