Σιντηΐς

σίντης

Σιντιακός
σίντης, ου () pillard, voleur, rapace, en parl. de certains animaux (lion, Il. 11, 481 ; 20, 165 ; loup, Il. 16, 353, etc.); en gén. Nic. Th. 623 ; avec un subst. fém. Nic. Th. 715.
Étym. σίνω.