σιτάριον

σιταρκέω-ῶ

σιτάρκημα
σιτ·αρκέω-ῶ [ῑ] approvisionner de vivres, Str. 652 ; DS. Exc. Vat. p. 39 ; au pass. Str. 833.
Étym. σῖτος, ἀρκέω.