Σιτοφάγος

σιτοφόρος

σιτοφυλακέω-ῶ
σιτο·φόρος, ος, ον [ῑ]
1 qui transporte du blé ou des vivres, Hdt. 1, 80, etc. ||
2 qui produit du blé, Th. H.P. 8, 2, 8 ; Phil. 2, 390.
Étym. σ. φέρω.