σκαλεύς

σκαλεύω

σκαληνής
σκαλεύω [] fouir, fouiller, acc. Arstt. Probl. 32, 6 et 13 ; Plut. M. 516d ; σκ. ἄνθρακας, Ar. Pax 440, ou πῦρ, Pythag. (DL. 8, 17); Plut. Num. 14 ; Luc. V.H. 2, 28, tisonner, attiser du charbon ou du feu.
Étym. σκάλλω 1.