σκαρολάχανον

σκάρος

Σκαρφαιεὺς λιμήν
σκάρος, ου (ὁ) [ᾰ] scare, poisson de mer, litt. « bondissant », Epich. et Archestr. (Ath. 288f, 305d, 320a); Arstt. H.A. 2, 17, 25.
Étym. σκαίρω.