σκεδαστής

σκεδαστός

σκεδάω-ῶ
σκεδαστός, ή, όν, qui peut être dispersé ou dissipé, Plat. Tim. 37a ||
Sup. -ότατος, Plot. Enn. 2, 848.
Étym. vb. de σκεδάννυμι.