σκέπανον

σκεπανός

σκέπανος
σκεπανός, ή, όν [ᾰ]
1 act. qui abrite, qui sert d’abri, Opp. H. 3, 636 ||
2 pass. abrité, couvert, Anth. 7, 699.
Étym. σκέπη.