σκεπάω-ῶ
σκεπεινόςσκεπάω-ῶ (seul.
prés.) abriter, acc. Thcr. Idyl. 16, 81 ; σκ. κῦμα ἀνέμων,
Od. 13, 99,
mettre à l’abri de la vague soulevée par le vent ||
E Prés. 3 pl. non contr.
σκεπάουσι, Thcr.
Idyl. l. c. ;
épq. σκεπόωσι,
Od. l. c.
Étym.
σκέπη.