σκευοποιΐα

σκευοποιός

σκεῦος
σκευοποιός, οῦ (ὁ, ἡ) qui fabrique des meubles, particul. des costumes ou objets de théâtre, Ar. Eq. 232 ; Arstt. Poet. 6, 28 ; Plut. M. 1123c ; Ath. 621e.
Étym. σκεῦος, ποιέω.