Σκιπίων

σκίπων

Σκίρα
σκίπων, ωνος (ὁ) [ῑ] bâton, Hdt. 4, 172 ; Hpc. Art. 820 ; Eur. Hec. 65 ; Ar. Vesp. 727 ; Plut. Cam. 22 ; Luc. Philops. 13, etc.
Étym. p.-ê. rapprochement avec σκίμπτομαι, avec σκήπτω, avec lat. scīpiō.