σκνιποφάγος

σκνίψ

σκοιός
σκνίψ, ιπός (ὁ, ἡ) [ῐπ] petit ver qui pique le bois, Arstt. H.A. 9, 9, 1 ; Sens. 5, 22, etc. ; Phil. 2, 97, 32 ; 98, 15 ; Plut. M. 636d ; proverb. ὁ σκνὶψ ἐν χώρᾳ, Stratt. (Zénob. 5, 35) le ver est dans la place.
Étym. cf. κνίψ.