σκοπάω-ῶ

σκοπελεύς

σκοπελοδρόμος
σκοπελεύς, έως (ὁ) litt. vent qui souffle des rochers, synon. d’Εὖρος chez les Αἰγαί de Syrie, Arstt. Vent. p. 973, b, 3 Bkk.
Étym. σκόπελος.