σκορακίζω

σκορακισμός

σκορακιστέον
σκορακισμός, οῦ (ὁ) [ᾰ] action d’envoyer promener, d’où traitement injurieux, Plut. M. 467a ; Spt. Sir. 41, 19.
Étym. σκορακίζω.