σκορπίζω

σκορπίζω (ao. pass. inf. σκορπισθῆναι) disperser comme avec l’engin σκορπίος, Hécat. fr. 371 ; Str. 198 ; Luc. As. 32 ; NT. Matth. 12, 30 ; Luc. 11, 23 ; au pass. Plut. Tim. 4 ; NT. Joh. 16, 32.