σκοτωδία

σκότωμα

σκοτωματικός
σκότωμα, ατος (τὸ) vertige, Plut. M. 137d, 658e ; Arét. p. 120, 12 ; Gal. De loc. affect. 3, 8 ; au pl. Pol. 5, 56, 7.
Étym. σκοτόω.