Σκύλλος

σκύλλω

σκύλμα
σκύλλω (f. inus. ; ao. ἔσκυλα [], pass. ao. ἐσκύλθην, ao. 2 ἐσκύλην, pf. ἔσκυλμαι)
I écorcher, déchirer, Eschl. Pers. 577 ||
II p. ext.
1 arracher les cheveux, Anth. 3, 175 ; 5, 259 ||
2 tourmenter, Hdn 7, 3 ; d’où fatiguer, Hdn 4, 13 ||
Moy.
1 intr. se tourmenter, NT. Luc. 7, 6 ; Matth. 9, 36 ||
2 tr. arracher (les cheveux) Nic. Al. 412.
Étym. p.-ê. rapprochement avec σκάλλω 1 ; cf. σκύλος, σκύλμα.