σκήνωσις

σκηπάνιον

σκηπίων
σκηπάνιον, ου (τὸ) [ᾰ] bâton, d’où sceptre, Il. 13, 59 ; 24, 247 ; Call. fr. an. 48 Schn. ; Anth. 6, 83 ; 7, 731 ; 9, 233.
Étym. σκήπτω.