σμάω-ῶ

σμερδαλέος

σμερδαλέως
σμερδαλέος, α, ον []
1 terrible, effrayant à voir, Il. 2, 309 ; 12, 464 ; 13, 192 ; 20, 64, 260 ; 21, 401, etc. ; Od. 6, 137 ; 11, 609 ; Hés. Th. 710 ; Ar. Av. 553 ||
2 terrible, effrayant à entendre : adv. σμερδαλέον, Il. 2, 334 ; 8, 92, etc. ; Od. 10, 399 ; ou σμερδαλέα, Il. 5, 302 ; 7, 479, d’une manière effrayante, avec un bruit terrible.
Étym. Étymol. incert.