σπάθησις

σπαθητός

σπαθηφόρος
σπαθητός, ή, όν [ᾰ] dont la trame est serrée, Eschl. fr. 331 ; Soph. (Poll. 7, 36) ; Démocr. (Ath. 525d).
Étym. vb. de σπαθάω.